O blogu, bólu i bulgotaniu

Monisia "załatwiła" Najmilszej spotkanie ze stylistką.

- Czyli z osobą, która ci powie, jak masz się ubrać? - chciałem wiedzieć.

- W sumie... tak. Ty mógłbyś to tak ująć.

- Czyli nie wiesz, jak się ubrać, jeśli ktoś ci nie powie? - spojrzałem na strój Najmilszej i postarałem się, żeby w moim wzroku widoczne było powątpiewanie. Całe mnóstwo powątpiewania. Spojrzenie jakim obdarzam ludzi pytających czy mam samochód.

O jeżu (cz.2 i ostatnia!)

Zacznijmy od tego, że między jeżami hodowlanymi a zwykłymi jest różnica polegająca na tym, że te drugie - choć zwykłe - są pod ochroną.

Czyli nie można ich sobie złapać i przynieść do domu, żeby dziecko się pobawiło. Nawet jeśli dziecko bardzo chce.

O CV

- Wykształcenie to ja mam dość nikczemne - stwierdziła samokrytycznie moja córka Róża i nie mogłem się z tym stwierdzeniem nie zgodzić. Można by pomyśleć, że żaden problem, nastolatki mają czas na zdobycie lepszego wykształcenia, po to właśnie chodzą do szkoły^*, ale co takie dziecko ma wpisać w CV?!

O jeżu

Akurat sprawdzałem możliwości odwołania się od wyroku sądu, gdy Róża podeszła i usiadła obok mnie.

- A u ciebie, w Łodzi, będę mogła chodzić do koleżanek?

- Będziesz.

- Ale ja tam nie mam żadnych koleżanek.

- To po co  pytasz?

- Bo przecież w końcu jakieś będę miała.

- No, i jak będziesz miała, będziesz mogła do nich chodzić.

O tym, jak z Najmilszą poszliśmy do kina

Akurat czytałem stenogram rozmowy, w której jeden członek rządu popisywał się przed drugim członkiem rządu rzadką umiejętnością używania synonimów słowa "członek" w zastępstwie przecinków w miejscach, gdzie przeciętny Nowak przecinka nie stawia, gdy Najmilsza mi przeszkodziła...

- i10, nie uważasz, że zbyt rzadko wychodzimy razem? - ...i w bardzo nieprzezroczysty sposób stanęła pomiędzy mną a zawierającym ów stenogram monitorem.

O rozmiarze, o cenie za którą wyrzekłbym się anonimowości i o tym czy płakałem jak Mustafa umierał

Portal blogowy zblogowani.pl zaprosił mnie do udziału w konkursie pod tytułem "Jestem blogerem". 
Można wysłać film, zdjęcia lub napisać tekst.
Postanowiłem, że (jak nigdy) napiszę tekst. Ale o czym? No, bo rzeczywiście - jestem blogerem, od jakiegoś czasu przestaję mieć co do tego wątpliwości, ale co w związku z tym? Życiorys mam wrzucić? 
- Napisz o tym, co dla ciebie najważniejsze - podpowiedziała Najmilsza. 

- Że o tobie? 
- Nie idioto - parsknęła - o tym, co dla ciebie najważniejsze w związku z blogiem.
Po czym wróciła do smarowania Zmory specjalną maścią, dzięki której kleszcze prędzej się napiją płynu do czyszczenia chłodnic, niż krwi posmarowanego psa. Tak przynajmniej twierdzi dołączona do mazi wielka żółta ulotka.

O tym, jak wziąłem udział w konkursach

Potrzebny mi tablet.
Mam rupieciowatego laptopa, model mniej więcej taki, jaki się zepsuł podczas misji Apollo 13 i chociaż wzorem najsłynniejszego z amerykańskich astronautów - Toma Hanksa naprawiam go przy pomocy skarpetek, drutu i śliny - robi się coraz wolniejszy. Do tego stopnia, że jeśli chcę jednocześnie pisać i słuchać muzyki - muszę sam ją sobie zaśpiewać. Strasznie mnie to rozprasza, bo śpiewam brzydko i fałszuję, przez co spostrzegam, jak do powstających w takich dniach tekstów wkrada się najpierw irytacja, później zniecierpliwienie, następnie gorycz, zaś na końcu wszystko kasuję i upijam się do nieprzytomności (śpiewając "Przeżyj to sam" Lombardu).